گرچه در خويش شكستيم صدايي نكنيم
پر پروانه شكستن هنر انسان نيست
گر شكستيم ز غفلت من و مايي نكنيم
يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم
وقت پرپر شدنش ساز و نوايي نكنيم
يادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بي سر و پايي نكنيم
...
من و تو دو خط موازي هستيم
وصل ما ممكن نيست...
گفتي: آري وصل ما در بي نهايت است.
اما ببين...
من براي تو قاعده ها را شكسته ام
گريخته ام
گسسته ام
و تورا نهايت خويش ساخته ام...
بي تفاوت از كنار هم بگذريم و بگويي اين غريبه
چقدر شبيه خاطرات من است...
تا فرشته ها راه پكي رو گم نكنن..
شبهاي بي فرشته دير ميگذره
مثل روزهاي بي تو بودن...
سرد خفتن در دل سبز شاخساران....
هر چه هست گذرا نيست هوايت
بويت...
تو مرا ياد كني يا نكني من به يادت هستم
غمي در انتهاي سينه دارم
همه هستيم يك قلب پاك است
كه آن را زير پايت ميگزارم...
سلام دوستاي خوبم ببخشيد يه مدت نبودم. گرفتاريه ديگه. ولي ازين به بعد مرتب هستم. اميدوارم بازم مثل قبل بهم سر بزنيد
گاهی نمی شود که نمی شود..
گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست..
گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود..
گاهی گدای گدایی و بخت نیست..
گاهی تمام شهر گدای تو می شود!!!
من یاد گرفتم دیگه چیزی از خدا نخوام اگر قسمتم باشه بهم میده و اگر نداد حتما قسمتم نبوده.
این شعر جالبیه واقعا حقیقت داره. بهش فکر کنین
به من می گفت که تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کـــــــــــرد
تـمام هســـــتیم بـود و ندانـــــــــست
که در قلبم چه آشــــوبی به پـــــا کرد
و او هــــــرگز شکســــــــتم را نفهمید
اگــــــــر چه تـــــــــا ته دنیا صدا کرد...
به عنوان مطلب کاری نداشته باشین اونی که باید بفهمه میفهمه!!!
این وبلاگو ساختم واسه این که بگم هیچ عشقی واقعی نیست 